کتاب تعمیر زنده ها

آن شب، یک وَن کوچک در پارکینگی دورافتاده ترمز می‌کند و به‌طور مایل می‌ایستد. درِ بغل ون با صدایی می‌لغزد. سه سایه به‌صورت تکه‌تکه در تاریکی پدیدار می‌شوند و مورد هجوم سرما قرار می‌گیرند ـ سرما و یخ‌بندان ماه فوریه، ماه زکام، ماه با لباس خوابیدن. به نظر می‌رسد پسرها با قامتی لرزان، زیر لباس پشمی‌ای که تا بناگوش بالا آمده است، کلاه‌هایی که تا روی مژه‌ها پایین آمده و کاپشن‌ها آن شب، یک وَن کوچک در پارکینگی دورافتاده ترمز می‌کند و به‌طور مایل می‌ایستد. درِ بغل ون با صدایی می‌لغزد. سه سایه به‌صورت تکه‌تکه در تاریکی پدیدار می‌شوند و مورد هجوم سرما قرار می‌گیرند ـ سرما و یخ‌بندان ماه فوریه، ماه زکام، ماه با لباس خوابیدن. به نظر می‌رسد پسرها با قامتی لرزان، زیر لباس پشمی‌ای که تا بناگوش بالا آمده است، کلاه‌هایی که تا روی مژه‌ها پایین آمده و کاپشن‌هایی که زیپشان تا زیر چانه کشیده شده است، هاکُنان در دست‌های گره‌خورده، به‌سمت دریا روی برمی‌گردانند، دریایی که در این لحظه جز صدا چیزی ندارد، جز صدا و تاریکی.حالا، پسرها دیده می‌شوند و پشت دیوار کوچک که پارکینگ را از ساحل جدا می‌کند، به‌صف می‌ایستند. پاها را محکم به زمین می‌کوبند و سنگین نفس می‌کشند. سوراخ‌های بینی‌شان از یُد و سرما می‌سوزد. به وسعت تیره و تاری چشم می‌دوزند که ضرباهنگی جز صدای غرش امواج در سقوط نهایی از آن شنیده نمی‌شود. به‌دنبال موجی‌اند که جلوتر از همه می‌خروشد، آن هم هنگامی که جز این جابه‌جایی مستانه، هیچ چیز برای خیره شدن نیست، هیچ چیز... شاید تنها حاشیه‌ای سفیدرنگ و کفی در امتداد ساحل و میلیاردها ذرات کوچک که از برخورد به هم، به اطراف پرتاب می‌شوند، در هاله‌ای از نور شبرنگ دیده می‌شود.