گل آفتابگردان

گل آفتابگردان تصویری از بیگانگی انسان با خود و سرنوشتش ارائه می‌دهد. این رمان زندگی یک انسان مسخ شده و رو به قهقرا را به تصویر کشیده و به موازات چهره یی که از خانواده فیلان ترسیم می‌کند، زوایایی از زندگی، مناسبات اجتماعی و روابط میان افراد جامعه امریکا را در نیمه‌های قرن ۲۰ به نمایش می‌گذارد. در این رمان با توصیف‌های عینی و جزئیات نگاری فراوانی از زندگی شهری و روابط انسانی گل آفتابگردان تصویری از بیگانگی انسان با خود و سرنوشتش ارائه می‌دهد. این رمان زندگی یک انسان مسخ شده و رو به قهقرا را به تصویر کشیده و به موازات چهره یی که از خانواده فیلان ترسیم می‌کند، زوایایی از زندگی، مناسبات اجتماعی و روابط میان افراد جامعه امریکا را در نیمه‌های قرن ۲۰ به نمایش می‌گذارد. در این رمان با توصیف‌های عینی و جزئیات نگاری فراوانی از زندگی شهری و روابط انسانی در امریکا روبه رو هستید. ویلیام کندی همچون یک فیلمنامه‌نویس (کما اینکه او یک فیلمنامه‌نویس نیز هست) نماهای متعددی از گوشه و کنار شهر، خیابان‌ها، کافه‌ها و مغازه‌ها را در داستان‌هایش ثبت کرده است.این رمان (برندهٔ جایزه پولیتزر ۱۹۸۴)، گویای بیگانگی انسان از خویشتن است؛ توصیف از زندگی که مسخ می‌شود و انسان را به ورطه هلاک می‌کشاند. «فرانسیس» شخصیت اصلی داستان، شخصیتی است که خانواده‌اش را از دست داده و مبتلا به سرطان شده است. او می‌خواهد با بیماری‌اش مبارزه کند. فرانسیس با افرادی نیز در ارتباط است که هر یک به نوعی مبتلا به یک بیماری هستند. فرانسیس عاشق زنی است به نام «هلن» که شخصیتی خاص دارد. در هنگامه‌ای که همه زنان و مردان به دنبال برآوردن کام دل هستند، هلن، خود را از آن دور می‌کند و از لذایذ آن چنانی می‌پرهیزد. همین ویژگی هلن سبب شده فرانسیس در اندیشه او باشد. این در حالی است که فرانسیس خود صاحب زن و فرزند است.