کتاب عصر بدگمانی

عصر بدگمانی، با عنوان فرعی «گفتارهایی درباره رمان»، مجموعه‌ای از چهار مقاله از ناتالی ساروت است که در سال 1956 منتشر شد. این اثر همان‌طور که عنوان فرعی نشان می‌دهد در مورد رمان نو است.

ساروت در این اثر، رمان نو را با رمان سنتی که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم رواج داشت، مقایسه می‌کند. او معتقد است که رمان نو، با رویکردی جدید به واقعیت، به دنبال بازنمایی دنیای پیچیده و پر از ابهام انسان مدرن است.

ساروت در مقاله‌های خود، به چهار ویژگی اصلی رمان نو اشاره می‌کند:

• شک و تردید: رمان نو، برخلاف رمان سنتی که به دنبال ارائه یک تصویر منسجم و واضح از واقعیت است، بر شک و تردید و ابهام تأکید می‌کند.
• تمرکز بر ذهنیت: رمان نو، به جای تمرکز بر حوادث بیرونی، بر ذهنیت و تجربه درونی شخصیت‌ها تمرکز می‌کند.
• زبان ناب: رمان نو، از زبانی ناب و خالص استفاده می‌کند که به دنبال بازنمایی دقیق تجربه درونی شخصیت‌ها است.
• تکنیک‌های نوآورانه: رمان نو، از تکنیک‌های نوآورانه‌ای مانند قطعات کوتاه، جریان سیال ذهن و مونولوگی درونی استفاده می‌کند.

ساروت معتقد است که رمان نو، با رویکرد جدید خود به واقعیت، به بازنمایی دقیق‌تر و عمیق‌تر دنیای انسان مدرن کمک می‌کند.

اهمیت عصر بدگمانی

عصر بدگمانی، یکی از آثار مهم و تأثیرگذار در تاریخ نقد ادبی است. این اثر، به عنوان مانیفست رمان نو شناخته می‌شود و به بازشناسی و معرفی این مکتب ادبی کمک شایانی کرده است.

ساروت با نوشتن این اثر، توانست نظریه‌ای منسجم و جامع از رمان نو ارائه دهد. او با تحلیل دقیق آثار نویسندگان رمان نو، ویژگی‌های اصلی این مکتب را شناسایی کرد و به تبیین آن‌ها پرداخت.

عصر بدگمانی، تأثیر عمیقی بر ادبیات فرانسه و جهان گذاشته است. این اثر، به نویسندگان رمان نو کمک کرده است تا آثار خود را با آگاهی بیشتری خلق کنند و به خوانندگان کمک کرده است تا رمان نو را بهتر درک کنند.

ترجمه عصر بدگمانی به فارسی

عصر بدگمانی، توسط اسماعیل سعادت به فارسی ترجمه شده است. این ترجمه، یکی از بهترین ترجمه‌های این اثر به زبان فارسی است.