کتاب قصه هایی از امام سجاد (ع) 8

کتاب قصه هایی از امام سجاد (ع) 8 نوشتهٔ حمید گروگان، هشتمین جلد از مجموعهٔ قصه هایی از امام سجاد (ع) است که در سال ۱۴۰۲ منتشر شد. این کتاب داستان های مختلفی از زندگی امام سجاد (ع) را روایت می کند.

داستان های این کتاب به ترتیب زیر هستند:

• داستان یتیم مهربان
• داستان باغبان مهربان
• داستان دختری که از فقر گریخت
• داستان پسری که به خدا توکل کرد

کتاب قصه هایی از امام سجاد (ع) 8 یک کتاب ارزشمند برای کسانی است که به دنبال آشنایی با زندگی و شخصیت امام سجاد (ع) هستند. این کتاب داستان های مختلفی از زندگی امام سجاد (ع) را روایت می کند که می تواند به ما کمک کند تا با این امام بزرگوار آشنا شویم.

مزایای کتاب قصه هایی از امام سجاد (ع) 8

• روایت داستان های جذاب و آموزنده از زندگی امام سجاد (ع)
• ارائهٔ اطلاعات دقیق و مستند
• نگارش روان و شیوا

نکاتی برای مطالعهٔ کتاب قصه هایی از امام سجاد (ع) 8

• این کتاب برای مخاطبان کودک و نوجوان مناسب است.
• اگر به دنبال آشنایی با زندگی و شخصیت امام سجاد (ع) هستید، این کتاب را از دست ندهید.

در ادامه به معرفی برخی از مفاهیم کلیدی کتاب می پردازیم:

• کمک به یتیمان
• نیکوکاری
• صبر و مقاومت در برابر سختی ها
• توکل به خدا

کتاب قصه هایی از امام سجاد (ع) 8 یک کتاب ارزشمند برای کسانی است که به دنبال آشنایی با زندگی و شخصیت امام سجاد (ع) هستند. این کتاب داستان های مختلفی از زندگی امام سجاد (ع) را روایت می کند که می تواند به ما کمک کند تا با این امام بزرگوار آشنا شویم.

در ادامه به معرفی یکی از داستان های این کتاب، یعنی داستان یتیم مهربان، می پردازیم.

داستان یتیم مهربان

در زمان امام سجاد (ع) مردی بود که یتیم بود. او از کودکی پدر و مادر خود را از دست داده بود و با مادر بزرگ خود زندگی می کرد. مادر بزرگش پیرزنی مهربان بود که همیشه به او محبت می کرد.

روزی، مرد یتیم در حال راه رفتن در بازار بود که به یک کودک کوچک رسید. کودک کوچک لباس های پاره و کثیفی به تن داشت و گرسنه و تشنه بود. مرد یتیم با دیدن کودک کوچک، دلش به حال او سوخت. او به کودک کوچک نزدیک شد و از او پرسید: «ای کودک، چه شده است؟»

کودک کوچک گفت: «من یتیم هستم و پدر و مادرم را از دست داده ام. من گرسنه و تشنه هستم و جایی برای زندگی ندارم.»

مرد یتیم از شنیدن این حرف، بسیار ناراحت شد. او کودک کوچک را به خانهٔ خود برد و به او غذا و آب داد. سپس، لباس های نو به او خرید و او را با خود به خانهٔ مادر بزرگش برد.

مادر بزرگ مرد یتیم، از دیدن کودک کوچک بسیار خوشحال شد. او به کودک کوچک محبت کرد و او را مانند نوهٔ خود پذیرفت.

مرد یتیم و مادر بزرگش، کودک کوچک را بزرگ کردند و او را مانند فرزند خود تربیت کردند. کودک کوچک نیز با محبت و مهربانی آنها، بزرگ شد و به مردی مهربان و نیکوکار تبدیل شد.

این داستان، به ما می آموزد که باید به یتیمان کمک کنیم و آنها را مانند فرزندان خود دوست بداریم.